اول . وضع طبيعى خود را بشناسند و تا جايى كه ممكن است از آشفتگى هايى كه مخصوص دوران جوانى است ، آگاه شوند. متوجه باشند كه در جوانى عقل ضعيف و احساسات حاد و آتشين است . بيشتر تصميم هاى جوانان ، براساس احساس است و كمتر با عقل سر و كار دارند و اين خود خطر بسيار بزرگى است كه پيوسته سعادت آنان را تهديد مى كند. ممكن است با يك تصميم نادرست ، براى هميشه خويشتن را دچار تيره روزى و بدبختى نمايند.نوجوانان هنوز قسمت بزرگ تر عمر خود را در پيش دارند. بنابراين خودشناسى بهتر مى تواند براى آنان مفيد باشد، زيرا بدان وسيله مى توانند خود را از عكس العمل ها و رفتار ناسالم و ناپسند، در برابر پيش آمدهاى آينده حفظ نمايند. همچنين داراى اين قدرت خواهند بود كه در برابر موفقيت ها يا شكست هاى زندگى خود را نبازند. زيرا غرور در نتيجه موفقيت ، يا نوميدى در نتيجه شكست ، هر دو براى شخص ، خطرناك است .بايد دانست كه گذشتن از مرحله كودكى و وارد شدن به مرحله بلوغ و جوانى ، چندان آسان نيست . بلكه جريان مشكلى است كه گاهى چندين سال طول مى كشد تا اين راه با موفقيت پيموده شود. ولى اگر شما بدانيد كه در اين هنگام ، در درون وجود شما و سايرين ، چه تغييراتى پديدار مى شود، آن وقت گذشتن از اين راه خيلى آسان تر خواهد شد.(94)